وحيد هاشميان، مهاجم پيشين شماره 9 تيم ملي فوتبال کشورمان و بازيکن پيشين تيم‌هاي بايرن‌ مونيخ، هانوفر و بوخوم آلمان در يادداشتي که در سايت خبري‌اش منتشر شده است دلايل خداحافظي خود از فوتبال را به شرح زير اعلام کرد:

روزي که هميشه از سال‌ها پيش به آن فکر مي‌کردم و در هزارتوي ذهنم حتي گاهي از آن واهمه داشتم؛ روزهاي شروع شهرت و محبوبيت بود و تصور دل کندن سخت. اما مرور روزها و سال‌ها و اتفاقات تلخ و شيرين مستطيل سبز به من آموخت در پس هر آمدني رفتني است و به تمامي اين دوست داشتن‌ها نبايد دل بست و از بدي‌ها نبايد دلخور شد.

امروز که اينجا ايستاده‌ام در 36 سالگي و به تمام روزها و سال‌هاي گذشته نگاه مي‌کنم، مي‌بينم همانطور که گاهي براي ماندن بايد مبارزه کرد زماني براي ماندن بايد رفت!

تجربه اين سال‌ها به من ياد داد که فوتبال در همه جاي دنيا بي‌‌رحم است اما در ايران هم بي‌رحم است و هم ناجوانمرد. همه را ديدم و چشمانم را برهم گذاشتم و نخواستم که ياد بگيرم، بارها و بارها ديدم براي رسيدن به شهرت و بالارفتن از پله‌هاي ترقي بايد يا حق کساني را ناحق کرد يا روي وجدان و غرور پا گذاشت و وابسته بود اما بازهم چشمانم را بستم و خواستم آرام حرکت کنم، ديرتر ولي‌ سالم‌‎تر به هدفم برسم. نمي‌توانستم همه چيز را به بهاي وجــدان و اخلاقيات و انسانيت به دست بياورم.

و امروز مي‌دانم رفتن هم مانند آمدن آدابي دارد، نبايد بي‌وقت آمد و بالاجبار ماند؛ نبايد بي‌دليل رفت و با اکراه ماند. همانطور که از همان روز اول به نيت خدمت به فوتبال ايران ماندم، امروز نيز تصميم گرفتم براي همين هدف مهم و ارزشمند در فضايي خاکستري و تلخ از مستطيل سبز خداحافظي کنم. در زمان مناسب و به دور از هياهو بروم و و شروعي دوباره داشته باشم با همان هدف اوليه و مقدس. و به اين فکـر مي‌کنم که گاهي رفتن راهي است براي آغازي ديگر. مي‌روم که به درستي و نيکويي بمانم و به اميد خدا باز مي‌گردم که پربار تر از قبل در کنار مردم و فوتبال باشم.

دعاي شما همواره ياري کننده‌ام در اين سالها بوده و از اين بابت به خود مي‌بالم. با وجداني آسوده از دنياي بازيگري فوتبال خداحافظي مي‌کنم و اميدوارم اين رفتن سرآغازي باشد براي گام‌هايي بزرگتر و اهدافي والاتر.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: